Skąd wziąć na to pieniądze?

Jak wszystkie formalności w naszym kraju, także organizacja finansowego wsparcia dla osoby niepełnosprawnej wymaga od opiekuna dobrej kondycji i wytrwałości, może jednak przynieść zupełnie zadowalające efekty.

Na wstępie wymienię tradycyjne formy pomocy, które jednak nie pozwalają na zaplanowanie efektywnej i kompleksowej rehabilitacji. Są to zwłaszcza: świadczenie pielęgnacyjne, zasiłek pielęgnacyjny, renta socjalna, zasiłek stały z pomocy społecznej i dodatek pielęgnacyjny.

Znaczącym zastrzykiem gotówki, umożliwiającym np. opłacenie zajęć fizjoterapeutycznych i logopedycznych, jest nowe świadczenie wspierające. Przyznawane jest na podstawie decyzji Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności, uwzględniającej wyrażony w punktach poziom potrzeby wsparcia. W roku bieżącym rozszerzono grupę beneficjentów i obecnie świadczenie mogą już także otrzymać osoby, które uzyskały od 78 do 86 punktów. Poziom wsparcia wynosi w zależności od uzyskanej liczby punktów 40-220% renty socjalnej, czyli obecnie od 751,56 do 4133,60 zł. Przysługuje niepełnosprawnym, którzy ukończyli 18 lat i mieszkają w Polsce. Co istotne, świadczenie wspierające można pobierać łącznie z emeryturą lub rentą, niezależnie od wysokości dochodów. Nie ma też wymagań co do rezygnacji opiekuna z pracy zarobkowej.

Nowym świadczeniem jest też dodatek dopełniający do renty socjalnej dla osób całkowicie niezdolnych do pracy i samodzielnej egzystencji. Z wyrównaniem od początku roku w maju można otrzymać całkiem ładną sumkę 😉.

Z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) można dostać ponadto m. in. dofinansowanie do zakupu sprzętu rehabilitacyjnego i pokrycie kosztów zatrudnienia asystenta osoby niepełnosprawnej.

Oczywiście warto także korzystać z oferowanej przez NFZ rehabilitacji stacjonarnej i ambulatoryjnej, należy jednak mieć świadomość, że wsparcie w takim zakresie nie jest wystarczające do poprawy jakości funkcjonowania osoby po udarze lub wypadku.

Na rynku kieleckich usług MOPR widać wyraźny trend spadkowy, jeżeli chodzi o liczbę przyznawanych godzin wsparcia – oraz wzrostowy z perspektywy przyznawanej rodzinom odpłatności. Orientacyjnie, jeżeli dotychczas opiekun osoby niepełnosprawnej dopłacał do godziny logopedycznej np. 13 zł, było to uznawane za kwotę wysoką, obecnie moi podopieczni dopłacają po 40, a nawet 60 zł do każdej godziny. Ogólnie można się ubiegać o zajęcia logopedyczne, wsparcie pedagogiczne, rehabilitację i obiektywnie tańsze godziny opieki asystenckiej lub wytchnieniowej. W praktyce szczęśliwcy otrzymują po dwie godziny specjalistyczne tygodniowo i alternatywnie – pomoc asystenta osoby niepełnosprawnej lub opiekuna. Dodatkowo na terenie gminy Kielce funkcjonuje dofinansowany ze środków unijnych projekt „RUSZ”, skierowany m. in. do dorosłych osób niepełnosprawnych i ich opiekunów. Z tego źródła także można uzyskać usługi asystenckie, opiekuńcze i specjalistyczne (np. pielęgniarskie lub fizjoterapeutyczne) oraz wsparcie psychologiczne i instruktaż pielęgniarski dla faktycznego opiekuna osoby wymagającej pomocy.

Proponuję składać wnioski o wszystkie możliwe formy wsparcia i elastycznie negocjować warunki współpracy z poszczególnymi terapeutami. Jeżeli nie zadamy pytania, nie uzyskamy odpowiedzi, a terapeuta z natury powinien być przecież otwarty😉.

Życzę wytrwałości w organizacji wsparcia dla bliskiej osoby niepełnosprawnej. Uzbrojeni w konkretną wiedzę mamy większą szansę na efektywne uzyskanie pomocy. Warto pamiętać, że od pisemnej decyzji instytucji przysługuje odwołanie, działajmy więc do skutku!